 |
3 در جهان بودن ِمن 4 |
 |
"به نام یگانه باورم"
دلم برای آن روزها تنگ است،
روزگار نوشتن؛
و برای خودم،
خودی که در آن روزگاران حاصلم شده بود؛
که گوئی روح در سایش سنگین قلم بر خطوط سیاه کاغذ،
تمام اندوخته ی خود را بر زمین می نهد،
و آرام می گیرد!
می خواهم دوباره قلم در دستان ناتوان گیرم،
و نوشتن آغاز کنم،
باشد که بتوانم...!
آری؛
"سوگند به قلم، و آنچه می نویسد..."
